SAMEN maakt andere keuzes bij Kader Vluchtelingen

In de commissie Algemene Zaken is de afgelopen week gesproken over het Kader Vluchtelingenopvang en het bedrag (1,7 miljoen euro!) dat het college vrij wil maken om te kunnen besteden aan de opvang van vluchtelingen bovenop het bedrag dat het Rijk en het COA vergoeden.

Het Kaderstuk raakt in de ogen van SAMEN niet alleen de opvang van vluchtelingen, maar ook het bredere vraagstuk van woningnood en maatschappelijke polarisatie.

De realiteit is dat we te weinig (echt) betaalbare woningen bouwen, niet voor statushouders, niet voor jongeren, niet voor gezinnen. Dat leidt tot spanningen en ongenoegen. De landelijke en lokale politiek creëert zo haar eigen probleem: een verdeelde samenleving waarin vluchtelingen (onder wie Oekraïners) onterecht de schuld krijgen van een falend woonbeleid.

Het kader vluchtelingenopvang zorgt voor meer polarisatie in plaats van verbinding. Draagvlak voor opvang ontstaat alleen als er ook perspectief is voor onze eigen inwoners. Dat vraagt om investeringen in betaalbare woningen, sociale voorzieningen, de leefbaarheid van onze wijken én het versterken van de maatschappelijke veerkracht. Lokaal kunnen we hierin andere keuzes maken.

Daarnaast wordt de raad buitenspel gezet. De beslissingsbevoegdheid komt volledig bij het college te liggen. Omwonenden zouden betrokken worden bij participatie, maar onze ervaring is dat dit vaak neerkomt op het enkel communiceren van een boodschap. In het hele kaderstuk komt het woord ‘communicatie’ niet eens voor.

Ondertussen reserveren we vanuit eigen middelen alvast 1,7 miljoen euro. Geen idee of het genoeg is want een business case maken we later. In tijden van lastenverhogingen en bezuinigen voor ons een onbegrijpelijk voorstel? Met die 1,7 miljoen kunnen we ook iets betekenen voor de bredere samenleving – denk aan buitensportvoorzieningen, wooninitiatieven en sociale samenhang. Als je besluit om mensen van buitenaf op te vangen, moet je ook investeren in de bestaande gemeenschap.

Dit stuk zou moeten gaan over samenleven en het tegengaan van polarisatie. Over hoe we met elkaar een inclusieve, draagkrachtige gemeente bouwen. Dat ontbreekt nu volledig.

Het blijft een uitdaging om keuzes te maken – laten we dan tenminste de juiste maken.